to poetry main page

page 4

Dat het geweest zijnde
verdwenen is en nooit was
en alleen dat wat nu is
alleen kan zijn als wat zal zijn, wat wil zijn
en dat dit zijn in het mogelijke, het verlangde
nu alweer geweest is
vergleden tot verdwijning

beneemt het spreken
en laat de adem over
en de traan
die zich rekt tot een dunne draad
een hengelgaren dat
achterwaarts gezwaaid
in slomo naar voren zwiept

de donkere vis, de stille vis

That what has been
has vanished and never was
and that what is now
only can be as what will be, what wills to be
and that this being in possibility, in desire
now once more has been
slipped into vanishing

takes speech away
and leaves the breath
and a tear
that stretches to a thin thread
an angling yarn that
swung backwards
swishes ahead in slomo

the dark fisk, the still fish

Steeds het vliesdunne vlies
gesponnen van schaamdraaden, angstdraden, faaldraden

tussen mijn oog, wijs van
kinderlijke liefde, mijn eerlijke te rijke hart
en de menigte, ogen en handen
en monden en plannen en
wensen en willen en zoenen
wil ik jullie en schoppen en kneden en
een en gemeen zijn

en ik kras op glas en
bevries en kerf een
gemeenplaats van ijs

mijn te grote mijn
mijn zilver mijn bevroren
zilver mijn verloren wil

1990

Always the film thin as a film
spun from shame threads, fear threads, fail threads

between my eye, wise of
childlike love, my honest too rich heart
and the many, eyes and hands and
wish and will and kiss
I want and kick and knead you and
be one and mean

and I scratch on glass and
freeze and carve a
commonplace of ice

mine is a too big mine
my silver my frozen
silver my lost will

Zoem en zijn uitgesponnen in pardes
De zin in zucht en de zucht naar zin
Nog verbloemd in sluier van groene zijde
Een lied zijgt naar aarde en
Aardt zich in grondige zanden
Strandt in flarden krimpende nevel
Tsimtsoem naar een godverlaten leegte
Een klievende zicht snijdt een vacuüm open
Tintelend van virtualiteit

2000

Buzz and being spun out in pardes
The longing for lust and the lust for sense
Still concealed in a veil of green silk
A song sinks to the ground and
Grounds itself in thorough sands
Strands in fluffs of shrinking mist
Tsimtsoum to a god-forlorn void
A cleaving sight cuts open a vacuum
Sparkling of virtuality