to poetry main page



next

These pages contain poetry and songs. When you want to use them: ask permission by e-mail to Rob Cassuto

page 2

Zo zijn de zestigjarigen

Als een roos in de laatheid van zijn bloei
diepdonkerrood op weg naar zwart
de randen zwemend naar het bruin van overgave

Als een vaas met oude wijn
op de top van zijn adel eigenlijk er overheen
de informatie van zijn noblesse al verwaterend

Zo zijn de zestigjarigen

(2001)


Such are the sexagenarians

Like a rose in the lateness of its bloom
deepdark red on its way to black
the edges inclining to the brown of surrender

Like a vase of old wine
on the height of its delicacy rather past it
diluting already the information of its noblesse

Such are the sexagenarians

 

twee liefdesgedichten

Besta je echt?
Ongerust spoor ik je sporen op:
de stof die je vingers dwongen tot jas,
de krullen die je pende tot letters,
scherven chemisch papier
die eens je beeld hebben ontvangen.
Wankele bewijzen tot nader order.

Gesteld dat je bestaat,
Dan weegt nu je zwaarte op Afrikaanse grond.
Miljoenen leven tussen ons in.
Onze onvertelde gebeurtenissen hopen zich op,
verdringen zich voor een plek
in de beraamde bloemlezing.

Zal je hier ooit nog neerstrijken
om mijn ongeloof aan de kaak te stellen?

--------------------

Ik mis je
maar je afwezigheid is een belofte.
Je laat een leegte maar ik ben toch vol.

De holte van je oksel,
de boog van je rug,
de lenigheid van je lijn,
de sprank van je ogen
hebben mij getekend.

De vogel in je keel,
het plezier in je stem,
de puzzel in je voorhoofd,
je fluister van pijn
hebben mij verhaald.

Je telt mijn dagen.

May 1981

 


two love poems

Do you really exist?
Anxiously I detect your traces:
the fabric forced by your fingers unto a coat,
the twirls you penned unto characters,
pieces of chemical paper
that once recieved your image.
Unstable proofs until further notice.

Suppose you exist,
then your weight weighs now on African ground.
Millions are living between us.
Our untold adventures are accumulating,
contesting for a place
in our devised anthology.

Will you ever alight
in order to expose my unbelief?

------------------


I miss you
but your absence is a promise.
You leave a void but yet I am full
.

The cavity of your armpit,
the curve of your back,
the lithe lines of your limbs,
the sparkle of your eyes
have designed me.

The bird in your throat,
the fun in your voice,
the puzzle on your front,
the whisper of your pain
have recounted me.

You count my days

 

 


het geerfde zand
lopend in de zandloper
op mijn beroerde schoot

de prehistorisch ingekerfde
graffitti op mijn oude
berlijnse klaagmuur

de flarden kinderkamerbehang
die waaien in de herfst
van mijn geschiedenis:

het driftzaad, het lotzaad, het beeldzaad,
het taalzaad
geschonken aan de akker van mijn lichaam
dat het borg en verzorgde
tot bloemen van bitter besef

en dan dat het bloeien groter wordt dan de bloemen
zoals het besef groter dan zijn bitterheid
en uitzilvert naar een zelf
dat sprakeloos en zonder strijd
omvat wat het wist en het omvatte dan wist.

1996


the inherited sand
going in the hourglass
on my troubled lap

the prehistorically carved
graffitti on my ancient
Berlin wailing wall

the shreds of nursery wall paper
blowing in the fall
of my history:

the seed of desire, the seed of fate,
the seed of imagery, the seed of language
bestowed upon the acre of my body
that hid it and nursed it
unto flowers of bitter knowing

then the blooming starts exceeding the flowers
just as the knowing exceeds its bitterness
and silvers to a self
that speechless and without struggle
embraces the known and erases what it embraced.

 front page | air | water | fire | earth | quintessence | dark | light | poetry | caslog