to poetry main page
next
These pages contain poetry and songs. When
you want to use them: ask permission by e-mail to Rob Cassuto |
page
1
dutch
de bibberbaas
de bibberbaas deuvelt schunnig in de rats hij
kiemt graatmagere dreindeunen en schuwt zich terug
achter keiharde platen stribbelend krult hij zijn tenen
op oorhoogte duikt zijn kop in tegenwaarts drijven
hij vreest het kukelen van zijn schaarse staketsels
het blootkomen van zijn schandalige wormholte
de
nietsheid van zijn leegte als mijnenveld tussen
beklemming en verlossing betreedt hij met zeven kleuren
stront achter de ogen
25 nov.
'00
|
english
the
shiverdude
the shiverdude thuddles scurrily in
the rut he grafts spoke skinny whiny tunes
and shies back behind stone-hard slabs squirking he curls
his toes to ear level tucks his head in a contrary
strife he fears the toppling over of his scanty
lattice the baring of his ignominious worm hole
the nothingness of his emptiness as a minefield
between oppression and redemption he enters with seven
colors of shit behind the eyes
|
het menselijk bereik
het menselijk bereik begrensd door de gekleurde
wolk van zijn presentie de lichte nevel die over alles
heen huift de donkere wolk die over hem heen stolpt
het menselijk bereik verschrompeld onder een deken van myriaden
muggen ingesponnen in een cocon van subtiele spinsels
ingekort door de zuigkracht van het vacuüm van zijn vermoedde
liefdestekort verengd in de schaamte om zijn verholen
eenzaamheid de wrok om zijn verborgen behoeftigheid
het menselijk bereik om zichzelf kromgebogen
onder de angst voor de gewaande ramp van een
verpletterend niets 28
juni 2000
|
the human range
the human
range limited by the coloured cloud of his presence
the light haze that hovers over everything the
dark cloud that hems him in the human reach shrunk
under a cover of myriads of mosquitoes
spun in a cocoon of subtle yarns curtailed by the vacuum
suction of his suspected want of love narrowed in the
shame about his obscured loneliness the grudge about his
hidden neediness the human range crooked
over itself by the fear of the supposed disaster of a shattering
nothing
|