poetry

to poetry main page next These pages contain poetry and songs. When you want to use them: ask permission by e-mail to Rob Cassuto
*page 7* roetsj roetsj roetsj roetsj trekken gordijnen dicht jong is september het jaar belegen en de dag lonkt zwaar de avond in berooid blaken opgloeiende buizen verweerd als een mijlpaal bezit ik de zonegrens smoor ik het kwakend verraad versteend bevecht ik mijn borst mijn snotneus mijn oorlel mijn ongelovig hart op eem zwaarbewapende leegte *september 3 '05*	shoo shoo shoo shoo the curtains close young is September seasoned the year and the day lures gravely into the evening the destitute tubes are starting to glow weathered like a milestone I obsess the borderline muffling the blatant treason petrified I wrestle my breast my running nose my ear lobe my unbelieving heart from a heavily armed void
sluimer sluimer opent dwaze deuren sleurt mij in manische taferelen vergane zucht en bedekte drift paren zich tot geschaarde foto's een mateloos reiken omarmt oud genot en oud zeer drijft lichte vingers in diepe plooien diept gisse vrienden op en vervaagde verhalen mooie vriendinnen die zacht in vleiende poses glijden oude panelen schuiven af en aan pril zingt in mij vergeten en versleten een zacht schuren en trillen het aanslaan van een militaire motor het rillen van een paardehuid de plankenkoorts van een vergeten debuut *september 5*	slumber slumber opens silly doors drags me into manic scenes bygone craving and covered aching couple unto cross cut photo's a boundless stretching embraces old joys old sores pushes light fingers in deep folds digs up smart pals and faded tales beautiful girl friends who softly slip into flattering postures ancient panels enter and exit and in me forgotten and worn sings tenderly a soft grating and trilling the starting of a military engine the shivering of a horse skin the stagefright of a forgotten debut
	Een mindere dag Het minderen vraagt ook het woord het stroever zijn van geest en leden ook zij een zwak moreel beleden en hoe de ruimte is verstoord de ogen die het licht vergaten meten vandaag alleen de kras geslagen om het moe karkas een lappendeken vol met gaten het hoofd lijkt wel verkeerd gekozen de rug is als een strakke spil het bekken zingt al stijf en schril van een naderende artrose hoe ver geslonken is de luister hoe nauw de einder opgehokt de voeten zijn vandaag geblokt geklonken aan een zware kluister dat zachte handen toch verkenden het glooien van de oude flank dat een schoot eivol en rank zich schikte aan de oude lenden of dat een engel der genade mij hullend in zijn witte jas de kramp van jaren toch genas en meenam in zijn lichte wade *17 september*
afwezigheid Een afwezigheid zwaar als een zak lood wil weer geweten worden hangt aan mijn hart kerft letters in mijn zonnevlecht “noem mij verlorenheid, verlatenheid, vergeefsheid het baat je niet ik plak aan je als een ziekte een stille handicap een missend lid een struikelblok bevecht mij, psychologiseer mij, filosofeer mij, spiritualiseer mij omhels mij, verwelkom mij mij krijg je niet klein ik wil je totale déconfiture, je sterfhuis ik eis je op” de afwezigheid leen ik een vorm zijn loos oog groot, transparant, intens geboeid door wat stikt, krimpt en kermt zijn centrum (noem het geen hart) schroeit van wraak ik neem hem de maat van de tijd een ijzig uur moet ik hem gunnen mijn waarde ligt gezonken afgetapt, adergelaten als een kind alleen gelaten op een grijs veld grijp ik naar de weidse rok van een engel aug. 7 '05

front page | air | water | fire | earth | quintessence | dark | light | poetry | caslog