Een
mindere dag
Het minderen
vraagt ook het woord
het stroever zijn van geest en leden
ook zij een zwak moreel beleden
en hoe de ruimte is verstoord
de ogen die
het licht vergaten
meten vandaag alleen de kras
geslagen om het moe karkas
een lappendeken vol met gaten
het hoofd
lijkt wel verkeerd gekozen
de rug is als een strakke spil
het bekken zingt al stijf en schril
van een naderende artrose
hoe ver geslonken
is de luister
hoe nauw de einder opgehokt
de voeten zijn vandaag geblokt
geklonken aan een zware kluister
dat zachte
handen toch verkenden
het glooien van de oude flank
dat een schoot eivol en rank
zich schikte aan de oude lenden
of dat een
engel der genade
mij hullend in zijn witte jas
de kramp van jaren toch genas
en meenam in zijn lichte wade
17 september
2005
sluimer
sluimer opent
dwaze deuren
sleurt mij in manische taferelen
vergane zucht en bedekte drift
paren zich tot geschaarde foto's
een mateloos
reiken
omarmt oud genot en oud zeer
drijft lichte vingers in diepe plooien
diept gisse vrienden op en vervaagde verhalen
mooie vriendinnen die
zacht in vleiende poses glijden
oude panelen
schuiven af en aan
pril zingt in mij vergeten en versleten
een zacht schuren en trillen
het aanslaan van een militaire motor
het rillen van een paardehuid
de plankenkoorts van een vergeten debuut
oktober
2005
|